“Ik heb een boekje van de bieb voor je meegenomen, ik denk dat je het wel leuk vindt”. Mam duwde het boekje, Ik leer haken, in mijn handen. Vanaf 6+ jaar. Kwam dat even goed uit, ik was inmiddels plusminus 21. Ik zocht al langer een hobby maar had mijn passie nog niet gevonden. Met een geleende haaknaald, wat tweedehands garen en elke steek fout te hebben gehaakt. Was mijn eerste knuffel (een uil) een feit. Niet echt onder de indruk van mijn eigen werk, maar wel van andere, bleef ik het haken uitproberen. Volgende stap? De magische lus oefenen, twee dagen lang. Nog een knuffeltje proberen en ja hoor, het haakvirus had mij te pakken! Ik ben eigenlijk direct daarna mijn eigen ontwerpen gaan maken, want daar zit voor mij de uitdaging. Hoe haak je van een streng garen iets in 3D. Inmiddels ontwerp ik amigurumi knuffeltjes waar de magische lus vaak een hoofdrol speelt en ik het liefst zo min mogelijk losse onderdelen hoef aan te hechten. Ik probeer ook altijd een evenwicht te vinden tussen realistisch en eigen fantasie.
Mam had gelijk, ik vond leren haken hartstikke leuk. Het bleek zelfs een nieuw talent van me te zijn.”
